ഒരു യാത്രികന്‍റെ ആത്മഗീതങ്ങള്‍
സിന്ധു കെ വി
അറ്റം ചുരുണ്ട മുടിയഴിച്ചിട്ട താഴ്വാരം ,
പൂത്തു പടര്‍ന്ന ആപ്പിള്‍ മരച്ചുവട്ടിലെ
നനവാര്‍ന്ന പുല്‍പ്പരപ്പ്.
കുന്നിനു മേലെ താഴ്വരയിലേക്ക് തുറക്കുന്ന
നിന്‍റെ പഴയ വീട് .
നേരിയ മഞ്ഞുവീഴുന്ന പ്രഭാതത്തില്‍
പുല്‍മേടുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ
നീ ഇറങ്ങി വരുന്നുണ്ടാകും.
താഴെ , വഴിയരികിലെ മെലിഞ്ഞ പുഴക്കരയില്‍
വിരിഞ്ഞ ഗുല്‍മോഹറിന്‍ ചോട്ടില്‍
എപ്പൊഴോ വരുമെന്ന പോസ്റ്റുമാനെയും നോക്കി
എന്‍റെ കത്തു കാത്തിരിക്കും .
പട്ടുപോലുള്ള നിന്‍റെ മുടിയിഴകളെ
വെയില്‍ വിരലുകള്‍ കോതിയൊതുക്കും.
പുല്‍മേട്ടില്‍ ഉരുണ്ട ആട്ടിന്‍ പറ്റങ്ങള്‍
മേഞ്ഞു നടക്കും.
പശുക്കിടാങ്ങള്‍ കുസൃതി കാട്ടുന്നുണ്ടാകും,
നിനക്കൊപ്പം നടക്കുന്നുണ്ടാകും.
താഴ്വാരത്തെ പാല്‍ക്കാരന്‍
നിന്‍റെ തൊഴുത്തുകളില്‍
പാല്‍പ്പാത്രങ്ങള്‍ നിറയ്ക്കും.
നിന്‍റെ പ്രണയമൊരു കനലെന്ന്
പിന്നെയും പല ഭാഷയില്‍
ഞാന്‍ നിനക്കെഴുതും.
വിശ്വസിക്കൂ, ഇതുപോലെ തീയുള്ളൊരു പുരുഷനെ
നീ അര്‍ഹിക്കുന്നുണ്ട് .
ഇത്രയും സമൃദ്ധിയുള്ളോരു പ്രണയത്തിനേ
ഉള്ളില്‍ നെരിപ്പോടൊരുക്കാനാകൂ .
അത്രമേല്‍ സ്നേഹിക്കയാല്‍ ,പ്രിയേ
പിന്നെയും ഞാന്‍ അകലേക്കു പോകും.
വളരുന്ന നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളോട്
എന്‍റെ പേരില്‍ നീ തര്‍ക്കിക്കും .
കണ്ണുകളിലും കവിളിലും അന്നേരത്ത്
കനലുകള്‍ ചുവക്കും.
ഒരുവള്‍ സ്ത്രീയാകുന്നതെങ്ങനെയെന്ന്
നീയവരെ പഠിപ്പിക്കും.
എനിക്കായി ഒതുങ്ങുന്ന മഞ്ഞുകാലമായി
ഉള്ളില്‍ നീയിപ്പോഴും
എന്നെയോര്‍ത്ത് പുതച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടാകും.
ലഹരിപോലെ നീ നുരയാന്‍ പ്രിയേ,
പിന്നെയും ഞാന്‍ അകലേക്കു തന്നെ പോകുന്നു.
ഉള്ളില്‍ നീയിപ്പോഴും
ReplyDeleteപുതച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടാകും....
:-)
:)
ReplyDeleteYou write whatever i wanted to write ...
ReplyDeleteഎനിക്കായി ഒതുങ്ങുന്ന മഞ്ഞുകാലമായി
ReplyDeleteഉള്ളില്‍ നീയിപ്പോഴും
എന്നെയോര്‍ത്ത് പുതച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടാകും.... താഴ്വരയില്‍ നിന്നു കുന്നുകളിലേക്ക് തുറക്കുന്ന വാക്കുകളുടെ വീട്..
ലഹരിപോലെ നീ നുരയാന്‍ പ്രിയേ,
ReplyDeleteപിന്നെയും ഞാന്‍ അകലേക്കു തന്നെ പോകുന്നു.
Good
അത് നന്നായി - കണ്ടുമുട്ടലിന്റെ തീവ്രത അനുഭവിച്ചറിയാന്‍ മനപൂര്‍വം ആയൊരു വിരഹം !!!
ReplyDeleteഓടി നടന്നു ക്ഷീണിച്ച് ഒടുവില്‍ വായിക്കാന്‍ വച്ച കവിത.നന്നായി.
ReplyDelete